Anke (in memoriam)

 

Op 4 mei 2020 hebben we Anke in moeten laten slapen, het ging niet meer, het lichaam was op. Ze werd op 4 januari 2007 geboren in Ureterp, kwam op 23 februari van dat jaar bij ons wonen en heeft de respectabele leeftijd van 13 jaar en 4 maanden bereikt.

Zij was direct beste maatjes met Floris. Helaas voor Anke moesten we hem 1,5 jaar later in laten slapen. Anke was niet gelukkig in haar uppie, zo ontstond het idee voor een nestje en werd Anke de stammoeder van de kennel Fan ‘e Twellegeaster Buorren.

Ze heeft 2 keer een nestje gehad. Uit het eerste nest bleef Renske bij ons wonen. Daarna kwamen kleindochter Baukje en achterkleindochter Fimke bij de roedel waar Anke subtiel maar heel duidelijk moeder-overste van was.

 

Kampioen

Anke was na haar nestje mooi uitgezwaard en bleek op shows in de smaak te vallen bij de keurmeesters. Ze werd Nederlands Kampioen en won een hele reeks titels:

W’10’12, EW’11, NVK, VW’15’16, BNLVch’16, DVW’16, NVW’16.

Ook mocht ze in 2012 deelnemen aan het WK der Kampioenen in Brussel ter ere van het 100-jarig bestaan van de FCI . Bij de Nationale (show voor Nederlandse Rassen) werd Anke in 2015 beste teef, beste veteraan en Nederlands Veteranen Kampioen.

 

Bijzondere gebeurtenissen

Dankzij Anke maakten we de leukste dingen mee. Zo heeft Eelke in Fries kostuum met haar meegelopen in de Parade der Nederlandse rassen op de EuroDogShow in Leeuwarden, hebben we met een interview en foto’s in het blad Landleven gestaan, zijn we op TV geweest bij ‘Tijd voor Max’. En omdat Anke in 2015 bij de Nationale Beste teef was geworden mocht ze meewerken aan de fotoshoot voor het boek ‘Verrassende Nederlandse Hondenrassen’ in het Openluchtmusuem in Arnhem. Kijk ook bij Galerie voor de foto's hiervan.

Anke genoot zelf het meest van jagen op muizen en hazen en de baas helpen in de tuin. Een behendigheidsparcours, body-awareness en een snuffel– of balspelletje vond ze ook leuk om te doen.

Naderend einde

Na haar 13e verjaardag ging het langzaamaan minder met Anke. Medisch was er, behalve ouderdom, niet echt iets aan de hand maar haar krachten namen af.  Ze had goeie dagen, zo heeft ze in maart nog veel plezier gehad op het strandje bij Zurich, deed ze mee met de Body-Awareness oefeningen. Rene heeft nog prachtige foto’s van haar gemaakt tussen de tulpen.

Eind april ging ik met Anke naar de Bloksloot, maar ze vond er niks aan, ging niet meer op muizenjacht.....Tijdens een andere wandeling wilde ze wat drinken, gleed in de (drek)sloot en kon er op eigen kracht niet meer uitkomen.....

Het lekkers wat we speciaal voor haar kochten wilde ze niet, ze draaide de kop weg, ze woog nog maar 15 kilo......

Op 2 mei werd Anke loops en had ze een opleving, ze at brokjes en wilde mee in de auto. In het bos moest iedere boom waar een reu was geweest uitgebreid besnuffeld worden. De dag erna was Anke moe, wilde ze niks meer en moesten we het moeilijke besluit nemen om haar in te laten slapen, het ging niet meer, het lichaam was op.

We missen haar ontzettend.........

 

 

Ter nagedachtenis aan Anke hebben we een fotoboek van haar leven gemaakt.

 

 

Terug naar boven